00. Prolog


                Z niewielkiego pagórka dojrzał, jak wzniecono ognisko. Ogień zapłonął także w jego oczach. Nie mógł zrobić zbyt wiele, to fakt. Jednak plan, który narodził się w jego głowie był na tyle absurdalny, że mógł zakończyć się powodzeniem.
            Nigdy nie gonił za przygodą. Marzył o życiu statecznym. Kochał książki. Chciał posiąść wszelką wiedzę, jaka była mu dostępna i znać odpowiedź na każde pytanie. Ale pojawiły się pytania, na które nie było odpowiedzi. I próbując je znaleźć, zagubił się. Ale później nie chciał już szukać drogi powrotnej.
                Zawsze bał się ognia. I koni. Pewnego smutnego dnia znienawidził je najbardziej ze wszystkich zwierząt na całym świecie. A ile przyszło mu później brać z nich użytku. Można powiedzieć, że konie stały się w pewnym stopniu istotą jego historii. W punktach zwrotnych zawsze były gdzieś blisko.
            Teraz znów dosiadł konia. Koń może okazać się jedyną nadzieją na ocalenie.
            Oby tylko nadeszło.
            Nie zastanawiając się dłużej, wbił pięty w boki zwierzęcia.
            Pognał na spotkanie z przeznaczeniem.